Terug

Recensies

Iets wat uniek is

In een interview met The Guardian vertelt Nobelprijswinnaar Kazuo Ishiguro dat hij zijn nieuwe roman, Klara and the Sun (door Peter Bergsma vertaald als Klara en de zon) aanvankelijk voor zich zag als een geïllustreerd kinderboek. Toen hij het idee aan zijn dochter voorlegde, zei ze dat hij daarmee …

De tovenaar blijft binnen

Waarom schrijven schrijvers over schrijvers? Om erachter te komen hoe zij het deden, of om het beter te doen? Om een kijkje te nemen in het hoofd van iemand die je bewondert? Waarschijnlijk om al die redenen en nog een heel stel andere, maar Colm Tóibín richt zich in zijn nieuwe roman, The Magician,…

Elizabeth Strout en de overlevers

Net als in Olive, Again uit 2019 keert Elizabeth Strout in haar nieuwe roman, Oh William! (Het verhaal van William, vertaald door Barbara de Lange), terug naar bekend terrein. Dat is deze keer het leven van Lucy Barton, het hoofdpersonage uit My Name is Lucy Barton uit 2016. Lucy, in diepe armoede o…

Hype en hopeloosheid

Een hype rond je boek is voor menig schrijver een ultieme droom. Het gebeurde Jeanine Cummins, wiens roman American Dirt (door Carola van der Kruk naar het Nederlands vertaald als Wie omkijkt), in Amerika werd overladen met extreem lovende kritieken. American Dirt, over de Mexicaanse Lydia en haar z…

Samen ten onder

Er is een theorie dat klimaatverandering zó groot en ingrijpend is dat het menselijk brein het niet kan bevatten – en de meesten van ons daarom maar door blijven modderen, zonder de actie te ondernemen die eigenlijk nodig is. Een niet erg effectieve houding natuurlijk, maar als je Weather van Jenny …

Tussen een klein Engels dorpje en het grote succes

‘Waar gaat je nieuwe boek over?’ is misschien niet David Mitchells favoriete vraag om te moeten beantwoorden. Hij staat bekend om romans vol ingewikkelde plotlijnen (Cloud Atlas), historische complicaties (The Thousand Autumns of Jacob de Zoet), conflicten tussen onsterfelijken (The Bone Clocks), om…

Man, vrouw, robot

Mensen en objecten, het is een lastige combinatie. Sommigen van ons zijn doodsbang voor hyperrealistische poppen (ze leven niet echt… toch?), terwijl anderen geroerd worden door de afscheidswoorden van de Opportunity-rover (maar een machine heeft geen emoties… toch?). In Ian McEwans Machines Like Me…

Ik weet niet wie ik ben geweest

Alweer? Hou toch op. Ga iets nuttigs doen. Zo stel ik me voor dat Olive Kitteridge zou reageren op Olive, Again, de nieuwe roman van Elizabeth Strout en een vervolg op Pulitzerprijswinnaar Olive Kitteridge uit 2008. (De Pulitzerprijs, nog zoiets waar Olive niet van onder de indruk zou zijn.) Olive i…

Op het punt van

Je krijgt er nooit genoeg van, verhalen over schrijvers die recht uit de alledaagsheid naar een literaire carrière schieten. Het verhaal van Wendy Erskine is er zo een. Toen ze in de twintig was schreef ze een roman, die nooit gepubliceerd werd. Jaren later later zag ze een schrijverscursus voorbijk…

Een zachte, grijze lucht

Waar denk je aan als je aan Isabel Archer denkt? Henry James en het stemmige schilderij van een vrouw in jurk en hoed dat op zo ongeveer elke editie van The Portrait of a Lady prijkt. Nicole Kidman en Jane Campion. Geld en vergissingen, roddel en achterklap in salons en foyers. De oude (Europa) en d…

Koffie in ere hersteld

Misschien ben ik als iemand die in haar leven misschien drie koppen koffie heeft gedronken (sommige mensen kunnen gewoon niet tegen cafeïne, oké?), niet helemaal de juiste doelgroep voor The Monk of Mokha, het nieuwe boek van Dave Eggers (dat gelijktijdig in vertaling van Koos Mebius verschijnt: De …

Het-is-zoals-het-is proza

Toen ik een jongere lezer was had ik een hekel aan deprimerende fictie - niet zozeer over deprimerende omstandigheden, maar over deprimerende mensen. Ongelukkige mensen die te nukkig, te bang of te zwak waren om iets aan hun ongeluk te doen; misschien was ik bang om zelf zo te worden, misschien zag …

Why pussyfoot around?

'As far as I'm concerned, character is everything. I never did see why I have to throw in a plot, too.' Bij sommige schrijvers (en lezers) hoef je met zo'n uitspraak niet aan te komen, maar Anne Tyler heeft een succesvolle carrière gewijd aan het steeds verder uitdiepen van haar personages. Geen all…

Niet normaal

Het is opvallend hoe vaak we in onze cultuur jong zijn verheerlijken (jong! vrij! mooi! verliefd!), en de schaduwzijde ervan liever wegmoffelen. Nog afgezien van onzekerheid en keuzestress worstelen veel jongeren met depressies en angsten, soms met dodelijke afloop (‘suicide is a leading cause of de…

Die mensen

We zijn boos en bang, met z’n allen. We voelen ons bedreigd door toenemende globalisering, de gapende kloof tussen het Oosten en het Westen, we zijn bedacht op een volgende crisis (de banken hebben niks geleerd van de vorige), we vrezen klimaatverandering, we hebben geen vertrouwen in politici en zi…

Het was nu stil op straat

Een familie op stand zit aan de thee, in hun statige huis in Londen. Zeven kinderen, een vader met een trots militair verleden, en boven een moeder op haar sterfbed. Zo begint De Jaren van Virginia Woolf, haar laatste roman, gepubliceerd in 1937 en nu voor het eerst naar het Nederlands vertaald door…

Een glimp van

Een boek met als titel The Sparsholt Affair, dat moet bijna wel gaan over de David Sparsholt die op pagina vijf verschijnt. In de nieuwe roman van Alan Hollinghurst (zijn eerste na The Stranger's Child uit 2011) raakt deze Sparsholt inderdaad verwikkeld in een notoir schandaal, maar hij blijft een m…

De trein is weg en het is maar afwachten of er nog een volgende komt

'A very mixed bag of stories, quite different, not all arranged around a certain theme,' aldus Jeffrey Eugenides in een interview met Salon in 2012 over de verzameling verhalen waar hij op dat moment aan werkte. Óf hij is in die vijf jaar van gedachte veranderd, óf ondergetekende ziet door de litera…

Nu zijn we oud

In 2006 publiceerde Richard Ford The Lay of the Land, de derde roman waarin Frank Bascombe de hoofdrol speelde. Dat boek eindigde met een vraagteken: zou Frank bezwijken aan de kanker die bij hem geconstateerd was, of zou hij in leven blijven? Lang leek het alsof die vraag nooit beantwoord zou worde…

Lege sterren

We zeggen het maar meteen, moet de uitgever gedacht hebben. Op de achterflap van Our Young Man, de nieuwe roman van Edmund White, valt de naam Dorian Gray al in de derde zin. Het is dan ook een voor de hand liggende vergelijking: hoofdpersoon Guy lijkt, net als Dorian, te beschikken over eeuwige jeu…

pro-mbooks1 : athenaeum